مروری بر بازی‌های یک هشتم نهایی جام جهانی

عاقبت در برابر بوسنی و هرزگوین، همان ایران همیشگی خودمان شدیم. اگرچه فکر می‌کنم به عنوان چهارمین حضور در جام جهانی، در مجموع عملکرد قابل قبولی داشتیم، اما بازی آخر تیم ملی دیگر حس و حالی برای نوشتن باقی نگذاشت. به هر روی باید واقعیت را پذیرفت. جام جهانی که هنوز تمام نشده، پس بهتر است حالا که غیاب بزرگانی مانند ایتالیا و اسپانیا غم عدم صعود تیم کشورمان به دور بعد را می‌کاهد، از بازی‌های باقیمانده لذت ببریم. به این نکته باید اضافه کنم که خوشبختانه آلمان و آرژانتین، نمایندگان عقل و احساس در فوتبال، بازی‌های یک هشتم خود را به هر زحمتی بود با پیروزی پشت سر گذاشتند و این نویدبخش یک جام جهانی جذاب‌تر از این خواهد بود.
در این نوشته مروری خواهم داشت به بازی‌های یک هشتم نهایی که تا همین جا هم جام بیستم را به یکی از زیباترین دوره‌های جام جهانی تبدیل کرده است. هر قسمت از این مطلب را حتی الامکان پس از بازی مربوطه نوشته‌ام تا جو بازی همچنان در نوشته‌ام وجود داشته باشد. اکنون به هم چسبیده این نوشته‌ها را در قالب مطلبی یکپارچه منتشر می‌کنم.
واقعاً حیف این تیم جوان و شجاع دل شیلی بود که در پنالتی‌ها مغلوب برزیل شد. شیلی در برابر میزبان نه دفاع محض کرد و نه ضد فوتبال ارائه داد. حتی در آخرین ثانیه‌های وقت اضافه وقت اضافه دوم، یعنی دقیقه ۱۲۲ کم مانده بود نسخه برزیل را بپیچد. اما صد افسوس که آن توپ به تیر افقی دروازه برخورد کرد. شیلی در خانه حریف، تیمی کاملاً قابل احترام بود نه ترحم برانگیز. آنها در واقع بازی را به ژولیوس سزار دروازه‌بان با تجربه برزیل باختند نه به لوئیز فیلیپه اسکولاری و اندیشه‌های فوتبالی وی.
اما درباره برزیل. به نظرم پاشنه آشیل این تیم همین زیاده‌خواهی هوادارانش است. برزیلی‌ها در حالت عادی به کمتر از قهرمانی تیمشان راضی نمی‌شوند چه رسد به این دوره که بعد از مدتها جام جهانی را در خانه برگزار می‌کنند. همین مسئله استرس زیادی به ستاره‌های برزیلی وارد می‌کند که نمونه آن گل به خودی مارسلو در بازی افتتاحیه در برابر کرواسی یا گره خوردن کارشان مقابل شیلی بود. برزیلی‌ها در شروع بازی فشار غیرمنطقی و مضاعفی به خودشان وارد می‌کنند تا به گل برسند و تماشاگر را راضی نگاه دارند. در چنین شرایطی اگر تیم حریف با دفاع منظم خود در برابر حملات دقایق نخستین بازی از سوی برزیل دوام بیاورد، تمرکز مهاجمان این تیم را به هم خواهد ریخت و آنها را از گلزنی ناامید خواهد کرد.
«عجله برای بردن» دردی است که برزیل به آن مبتلاست. لوئیز سوارز، بازیکن محبوب فردوسی‌پور، در بازی گروهی مقابل ایتالیا کتف جورجیو کیلینی را گاز گرفت و همانطور که پیش‌بینی می‌شد فیفا هم به نوبه خود با محرومیت سنگینی که برای او تعیین کرد، دندان خط حمله تیم ملی اروگوئه را کشید. اروگوئه در غیاب مهاجم لیورپولی خود در برابر کلمبیا و مربی کاربلدش، پکرمن آرژانتینی، حرفی برای گفتن نداشت.
خوزه نستور پکرمن مربی ارزشمندی است که تیمی یکدست از کلمبیای ۲۰۱۴ ساخته است. تیمی که پس از افول ستاره درخشان و کاریزماتیک سالهای دور، کارلوس والدراما یا همان «شیر کلمبیا»ی خودمان، کمتر به چشم می‌آمد، حالا با یک مربی قابل فراتر از حد انتظار ظاهر شده است. مردان پکرمن در مقابل میزبان آزمون سختی در پیش دارند که برای نتیجه آن باید تا جمعه شب منتظر ماند. مکزیک جام بیستم، تیمی درخور تحسین بود. هلند نیز همیشه تیمی ستودنی و البته مظلوم بوده است. شاید همین مظلومیت آنها در از دست دادن سه فینال جام جهانی است که موجب می‌شود با آرین روبن، «آقای بازیگر» (و نه بازیکن) در این مسابقه فوتبال همدل شویم و معذرت‌خواهی او را بابت تمارض و فریب دادن داور در صحنه پنالتی دقیقه نود مقابل مکزیک بپذیریم. به نظرم در این دوره هم هلند قابلیت رفتن تا پای فینال را دارد، اما به وضوح می‌توان دید که آنها جایگزین شایسته‌ای برای ادوین فاندرسار بلند قامت پرورش نداده‌اند. هلند از نظر دروازه‌بان می‌لنگد و بعید هم نیست در ادامه جام از همین نقطه ضربه بخورد.
امشب واقعاً وسلی اشنایدر با سابقه دوباره ناجی تیمش شد. او در دوره قبل جام جهانی در آفریقای جنوبی هم مقابل برزیل در مرحله حذفی، موفق شد گل پیروزی بخش تیمش را به ثمر برساند. آنجا نیز همین روبن از نقطه کرنر پاس گل را فرستاده بود و این بار اشنایدر تیزهوش، چنان ضربه‌ای زد که اوچوا دروازه‌بان خوب مکزیک، حتی توپ را ندید، چه رسد به آنکه برای مهار کردنش واکنشی نشان دهد.
بازی خوبی بود. بهتر هم شد وقتی دوست خوبم، مهندس پیام قول‌بیگی، طرفدار پر و پا قرص هلند، آژاکس و لوئیز فان خال، به شکرانه این پیروزی دراماتیک تیمش، ما را به ضیافت پیتزا مهمان کرد. چسبید. جای شما خالی! البته امیدوارم «بچه لختی‌های بوینس‌آیرس» (اصطلاحی که پیام در واکنش به طرفداری من از آرژانتین به کار می‌برد) در دور بعد پیروز باشند و این بار من میزبان میهمانی درون شرکتی باشم! بازی برابری بود و یونان در ضربات پنالتی مغلوب شد. اگر هم موفق به دیدن این بازی نشدید چیز زیادی را از دست نداده‌اید. علیرغم اینکه بازی یونان و کاستاریکا تا اینجا بی‌کیفیت‌ترین بازی مرحله یک هشتم بوده است، گزارشگر محترم بازی یعنی کلنل علیفر قصد داشتند به بینندگان بقبولانند که بازی خیلی حساس و مهمی را شاهد هستند!
باید دید کاستاریکا در مقابل هلند چند مرده حلاج است. نیجریه تا دقایق پایانی بازی قابل قبولی را در برابر فرانسوی‌ها به نمایش گذاشته بود و موقعیت‌های زیادی را هم برای پیش افتادن از دست داد. ولی متاسفانه در ده دقیقه آخر بازی، فشار مداوم خط حمله تیم ملی فرانسه، دیسیپلین غریزی نیجریه را به هم ریخت و شاگردان دیدیه دشام، سبزپوشان آفریقایی را برای بازگشت به قاره سیاه، با یک گل و یک گل به خودی بدرقه کردند.
بعید می‌دانم اگر تیم ملی ما در مقابل این فرانسه قرار می‌گرفت نتیجه‌ای بهتر از نیجریه کسب می‌کرد. ظاهراً قسمت نبود که ما به جای نیجریه حذف شویم! بازی با الجزایر برای یواخیم لوو چیزی شبیه آن بود که یک ریاضیدان مجبور باشد نود دقیقه یک فیلم هندی با زیرنویس عربی را تحمل کند. خود او در مصاحبه قبل از بازی گفته بود که به هیچ وجه اسیر بازی احساسی الجزایری‌ها نخواهد شد و درستش هم همین بود. الجزایری‌ها یا بهتر بگوییم تیم ب فرانسه، بیشتر به فکر انتقام‌کشی بودند تا ارائه یک بازی منطقی. اگرچه حملات انتحاری گاه و بیگاه آنها دفاع دستپاچه آلمان را چندین بار به هم ریخت اما دروازه‌بان زیرکی به نام مانوئل نویر که از بازی با پای مطلوبی هم بهره می‌برد، در نقش مدافع آخر آلمان این کمبود خط دفاع را کاملاً پوشش داده بود. در نهایت کار به وقت اضافه کشید. الجزایری‌های بریدند و دو بار مغلوب هنرنمایی آلمان‌ها شدند.
با وجود این پیروزی، یواخیم لوو باید بسیار مراقب تیمش باشد. آنچه که تا به حال از فوتبال عقلانی آلمان ندیده بودیم در این بازی رخ داد و آن توهم پیروزی پیش از سوت پایان بازی بود. آلمان نه تنها گل دوم را کاملاً از سر دل سیری زد، بلکه بعد از آن هم به خیال اینکه کار تمام شده است، عقب کشید و همین مسئله موجب شد که الجزایر در ثانیه‌های پایانی به گل برسد. رویارویی با فرانسه در دور بعدی مسلماً به سادگی بازی با مستعمره پیشین آنان نیست و آلمان، خصوصاً با این دفاع نامطمئن و متزلزل، جایی برای اشتباه نخواهد داشت. لوو باید این دفاع را ترمیم کند.
حالا فرض کنید شما دوستدار تیم ملی آلمان هستید و مجبورید این فوتبال را با گزارش بی عیب و نقص جواد خیابانی تماشا کنید. جو ضد آلمانی برنامه ۲۰۱۴ به تهیه‌کنندگی عادل فردوسی‌پور که در جام جهانی هم علناً طرفدار انگلستان است، مزید بر علت باشد. خوب در این صورت پیشنهاد می‌کنم با استفاده از دکمه Mute کنترل، از بازی تمیز ژرمن‌ها لذت ببرید.
به این آرژانتین هیچ امیدی ندارم. تیمی که فقط با تکیه بر خلاقیت مسی و آنخل دیماریا بازی می‌کند. مربی این تیم عملاً هیچکاره است. آرژانتینی‌ها دو دوره است که از نداشتن یک مربی درست و حسابی رنج می‌برند. در دوره قبل جام جهانی که دیگو مارادونا را به عنوان سرمربی انتخاب کرده بودند و او اصلاً مربی نبود، فقط یک اسم بود. حالا هم که آلخاندرو سابه‌یا مربی این تیم است و معلوم نیست چه برنامه‌ای برای بازی در برابر حریفان دارد. سابه‌یا علیرغم کمپین‌های پرشمار هواداران کارلوس توز با یکدندگی خود از دعوت این بازیکن ارزشمند امتناع ورزید و نتیجه آن را هم داریم می‌بینیم. هیگوایین گل نزن، آگوئرویی که ظاهراً نقش او در این جام فقط داماد اسبق مارادونا بودن است و مسی شناخته شده برای همه حریفان. با این خط حمله باید هم دیماریا در نقش گلزن ظاهر شود.
از این مرحله بالا رفتیم، اما من به این آرژانتین هیچ امیدی ندارم.
اینکه یورگن کیلینزمن توانسته است بدون هیچ بازیکن شاخصی تیمی منظم و مسئولیت‌پذیر از آمریکایی‌ها بسازد، نشان دهنده آینده روشن‌تر برای این اسطوره فوتبال آلمان در عرصه مربی‌گری خواهد بود. تقریباً به غیر از تیم هاوارد دروازه‌بان آمریکا، سایر بازیکنان این تیم نه از تکنیک خاصی برخوردار بودند و نه خلاقیت فردی بالایی داشتند. با این حال کلینزمن از برآیند همین بازیکنان تیم مرتبی ساخته بود. نمی‌توان گفت که حذف آمریکا از این مرحله بی عدالتی بود. فکر می‌کنم همانطور که الجزایری‌ها مقابل آلمان و سوییسی‌ها مقابل آرژانتین کم آوردند، آمریکا هم در وقت اضافه قافیه را به تیم بلژیک باخته بود.
نگرانم، چون شک دارم آرژانتین توان گذشتن از سد تیم بلژیک را داشته باشد.
موسیقی متن:
موسیقی متن نداریم. فقط برای اینکه فوتبال خون خوانندگان عزیز در این یک دو روزی که بازی‌ها تعطیل است افت نکند، ۱۰ گل برتر زلاتان ابراهیموویچ را انتخاب کرده‌ام. اگر اینترنت پرسرعت دارید، برای دیدن گلهای زیبای این نابغه سوئدی که جایش در جام جهانی امسال واقعاً خالی است، اینجا کلیک کنید.